Data publikacji: 2014-07-28
Oryginalny tytuł wiadomości prasowej: Sposoby na kłamczucha – rozpoznajemy rodzaje kłamstw dzieci
Kategoria: Dziecko, LIFESTYLE
Dlaczego nasze niewinne maleństwo z wiekiem wchodzi na niecną drogę kłamstwa i co więcej coraz bardziej doskonali swoje umiejętności?
Dlaczego nasze niewinne maleństwo z wiekiem wchodzi na niecną drogę kłamstwa i co więcej coraz bardziej doskonali swoje umiejętności? Czy kłamania można się nauczyć, czy to po prostu sposób malucha na radzenie sobie z problemami? Spróbujmy zrozumieć kłamczucha zanim nie obudzimy się z dorosłym łgarzem.
Powodów dla których dzieci kłamią jest mnóstwo i każde dziecko na pewno ma swoje wytłumaczenia na mówienie nieprawdy. Niestety kłamanie wchodzi w krew i jeśli nie zajmiemy się nauką szczerości w odpowiednim momencie możemy wychować osobę dla której bramy prawdy będą zbyt szerokie, a to z kolei może mieć już poważne konsekwencje. Nie trzeba podkreślać chyba jak ważna jest w życiu szczerość, tym bardziej wśród członków rodziny i w świecie dziecka.
Ogólna zasada jest taka, że za każdym kłamstwem dziecka kryje się jakiś większy problem. Mniej więcej od 6-go roku życia dziecko świadomie zaczyna rozróżniać rzeczy dobre od złych, więc całkowicie celowo kłamie i popełnia tym samym pierwsze przewinienia. Ważne jest to, by każde kłamstwo omawiać. Rozmowa z dzieckiem to klucz do odnalezienia problemu, który kryje się za kłamstwem. Zadaniem rodzica jest pomoc w rozwiązaniu tych trudności lub wprowadzenie nowych reguł, które sprawią, że kłamstwo będzie w tym wypadku nieopłacalne, jak to zrobić? Podajemy pięć najczęstszych kłamstw dzieci.
Dziewczynki kłamią częściej
Dziewczynki często są po prostu grzeczne i paradoksalnie popadają w sieć kłamstw po to by nie być nieuprzejme: „Masz ładną fryzurę, sukienkę, zabawkę”. Niestety jeśli przyzwyczaimy dziewczynkę do ukrywania własnych opinii i poglądów to z wiekiem może mieć problemy z sygnalizowaniem swojego zdania. Pokaż córce jak wyrażać swoje myśli i uczucia, przy jednoczesnym zasygnalizowaniu, że opinie ludzi są różne i każdy ma prawo do własnej.
„Zrobiłam salto, piruet i szpagat”
Dopiero ok. 9 roku życia dzieciom ostatecznie zaciera się granica między fantazją a rzeczywistością. Wyolbrzymianie swoich dokonań jest dowodem na to, że dziecko chce Ci czymś zaimponować, a nawet możliwe, że czuje się niedowartościowane. Dziecięce opowiastki należy traktować z przymrużeniem oka, ale to nie znaczy, że nie trzeba w takich sytuacjach reagować. Niedopuszczalne jest obśmiewanie tematu. Staraj się dziecku wytłumaczyć, że doceniasz je za prawdziwe choć mniejsze osiągnięcia, a wyolbrzymianie rzeczywistości i kreowanie fikcyjnych osiągnięć nie sprawi, że będziesz doceniać dziecko bardziej. Maluch powinien mieć świadomość, że nie musi niczego wymyślać aby zyskać Twoją aprobatę. Po prostu kochasz go takim jakim jest.
„Nic nie mam zadane na jutro” lub „Już wszystko odrobiłam, mogę wyjść?”
Frekwencyjnie najczęściej powtarzane dziecięce kłamstwo na świecie. Jego konsekwencje jednak wcale nie są błahe. Dziecko w takim przypadku kłamie po to by rodzić najzwyczajniej w świecie odczepił się od tematu, o nic nie pytał i dał dziecku spokój. W tym typie kłamstwa dziecko często potwierdza, że jest grzeczne: „Umyłam zęby”, „Posprzątałam w szafkach”, „Dobrze, nie będę oglądać tego filmu dla dorosłych”, a potem zaprzecza lub łamie dane słowo. Małych krętaczy trzeba traktować poważnie i konsekwentnie. Pokaż dziecku, że nie musi Ci mówić tego, co chcesz usłyszeć. Zbywanie siebie nawzajem nie jest w cenie. W takich przypadkach unaocznij dziecku problem, zacznij sprawdzać zeszyty codziennie przez jakiś czas, sprawdź porządek. Pokaż, że wiesz o kłamstwie i tego nie akceptujesz.
„To nie ja zbiłem szybę”
Tylko nie krzycz! Wiemy, że jesteś zdenerwowana, bo maluch stale coś zbroi, ale nauka szczerości w przypadku jawnych przewinień dzieci to bardzo istotna lekcja. W tym przypadku koniecznie trzeba wspólnie dociekać prawdy i oczekiwać, że malec się przyzna. Nie możemy nauczyć dziecka unikania odpowiedzialności. Nie strasz więc surową karą, nawet jeśli sytuacja jest naprawdę denerwująca, postaraj się pohamować emocje i skupić na problemie. Pokaż dziecku, że wzięcie na siebie odpowiedzialności za własne przewinienia to już 50% sukcesu. Porozmawiaj z dzieckiem jak do tego doszło i ustal czy czyn był popełniony celowo, czy przypadkiem. Wymyśl razem z dzieckiem sposób w jaki można naprawić straty. Zaangażuj dziecko w naprawianie problemu.
„Jestem najlepszy w klasie”
Często kłamstwa zaczynają się w wieku szkolnym u bardzo ambitnych dzieci, którym stawia się zbyt wysokie wymagania. Naucz siebie i dziecko doceniać realne, drobne sukcesy. Pamiętaj, że czasem lepiej być dobrym w jednym przedmiocie, a nie we wszystkich. Dzieciństwo jest też po to przecież, żeby się dobrze bawić. Dziecko które nagminnie podkreśla swoje osiągnięcia, potrzebuje Twojej akceptacji. Zapewniaj je często o swoich uczuciach i nie dopuszczaj do sytuacji, kiedy ocenami zaskarbia sobie Twoją miłość.
źródło: www.Familie.pl
źródło: Biuro Prasowe
Załączniki:
Hashtagi: #Dziecko #LIFESTYLE
